خانواده ی قارچ ها زیر زمین در کنار هم به خوشی زندگی می کردن تا این که یک روز صدای خیلی بلندی از روی زمین می شنون ، همه از این صدا تعجّب می کنن . بابا قارچه می گه من میرم تا ببینم این چه صدایی بود ، شما همین جا بمونین .

باباقارچ میره و بقیه منتظرش می مونن . امّا هرچی انتظار کشیدن فایده ای نداشت تا این که مامان قارچه با نگرانی به بچّه ها می گه من میرم تا ببینم بابا قارچ چی شده ؟ چرا دیر کرده ؟ شما همین جا بمونین و جایی نرین .

بچّه ها به ناچار قبول می کنند . باز هم انتظار و انتظار . امّا نه از بابا قارچ خبری شد و نه از مامان . بچّه ها که حسابی نگران شده بودن ، تصمیم می گیرن که به دنبال پدر و مادرشون برن . و در نهایت دونه دونه سر از خاک در می یارن . اون جا بود که مادر و پدرشون رو می بینن و از این که اون ها سلامت هستن ، خوش حال میشن . این جوری میشه که خانواده ی قارچ ها سر از زمین در می یارن و چون دیگه نمی تونن به زیر خاک برگردن همون جا به خوشی زندگی می کنن .

ای بهار دل ها   

ای همیشه بهار من

سرسبزی ات مبارک

  تو همیشه درآغوش  دل  من  جای  داری !

       و دلـم   

             به گرمای وجود تو می تپد !

             لحظه ها از تو ساخته می شوند

             و روزها برای توآمده اند ...

             تو مادر من هستی

             جـاودانه  

             و من  ، دوستت دارم همیشه ! !